آنکه از شوق به هنگام ولادت چون شمع
عوض گریه در آغوش تو خندید منم

آنکه همراه تو آمد به صف کربلا


پا به پای تو صمیمانه بکوشید منم
آنکه خون شد دلش از مهنت ایام ولی

جامهء قبر به تن بهر تو پوشید منم

 
روز عاشورا و به هنگام وداع آخر
آنکه پروانه صفت دور تو گردید منم

آنکه چون لالهء زنبور ز شمشیر ستم
جسم عریان تو اغشته به خون دید منم
آنکه پروانه صفت دور تو گردید منم
نشنیدس کسی از سر ببریده سخن

آنکه صوت ملکوتی ز تو بشنید منم
آنکه با چوبهء محمل سر خود را بشکست

تا سر غرق به خون ازسر نی دید منم

جنگ با اسلحه کار تو و یاران تو بود
آنکه با تیغ زبان بحر تو جنگید منم

یا حسین آنکه دل از غیر تو ببرید منم
آنکه لاجرعه میء مهر تو نوشید منم