بد نیستم

اما تو خوبیهای کوچکم را بیشتر از آنچه هست

به چشم دیگران می نمایانی.

خوب نیستم

اما تو زشتیهای بزرگم را

از چشم دیگران می پوشانی.

هرگز پرده هارا از دالان وجودم کنار نزده ای

که کجی ها و ناراستیهای درونم پیدا شود.

بخشایش ات زیباست

دستهایت را باز کرده ای

ومرا در آغوش مهربانت میکشی

نجوای آرامم که در گوشت می پیچد

حتی به شکایتهای بی دلیلم هم

پاسخ میدهی

قبل از آنکه لیاقتش را پیداکنم

نعمتهارا به سویم سرازیر میکنی

غمگین که میشوم

به تو اعتماد میکنم

تا دریچه های کوچک شادی را به رویم باز کنی

و در لحظه های سخت دستهایم را محکم بگیری

تو

نهایت اشتیاق منی

برای جستجو در آسمان

که هر جا نگاه میکنم لبخند تو پیداست.

از آب زدیم بیرون

تا خود خاکریز را دویدیم

سرما تا مغز استخوان هامان نفوذ میکرد

برگشت گفت: کاش یه پتویی چیزی داشتیم

گفتم: برو بابا دلت خوشه

یک گلوله کاتیوشا خورد به خاکریز

هرچی خاک بود بلند کرد ریخت رویمان

سر من بیرون ماند و دستهای او

خاکها را زد کنار بلند خندید

گفت:بیا اینم پتو...